Misafir Geldik Bu Dünyaya

Gelecek bilinmeyen bir masal sonu hep merak ediliyor.

MİSAFİR GELDİK BU DÜNYAYA

Bir yürek verdin bana yaradanım, her gün inceden inceye kanar.

Kırılan her bir parçası hançer gibi tüm bedenimi sarıp, sarmalar

Ümitler tükenir, hayaller gönül penceresinden kuş olup uçup gider,

Hayat çıkması zor yokuşlu bir yol, sonuna ulaşmak için ömür ister.

Bahar biter, ömür yeter, yaşanamayan rüyalar kül olup uçup gider

Ümitler dağların arkasında ulaşmak için ömür yetmez.

Sevgiler zindanın girdabında, bulmaya ışık yetmez.

Sevgili hayalin diğer ucunda arkasından gitmeye kader el vermez

Canımdan can verdiğim kuzularım hiç gülmez, nedendir bilinmez.

Kırıktır bu gülün kanadı, mutluluk kaçar acılar boyun eğmez.

Her geçen saniye ömürden gidiyor geçmişe ekleniyor.

Gelecek bilinmeyen bir masal sonu hep merak ediliyor.

Hayat koca bir yol, herkes o yolda kendince ilerliyor.

Yaşlısı, genci, güzeli, çirkini bu yola baş koymuş,

Ömürden ömür verip, hayatın çemberinde savruluyor.

Bir gün gelecek her canlı o yolun sonuna erecek.

Güle benzeyen ömür bir gün solacak, dikenleri kuruyacak.

Fani dünyaya veda edip, hayat mertebesinden tutunacak.

Geri dönüp de baktığımızda geçmişte yaşanılan anılar,

Hayatımızın her sayfasından bir masal olup akıp gidecek.

Niye geldik bu fani yalan dünyaya, hala anlamış değilim.

Ne işim var benim güller arasında, solmaya hazır değilim.

Geceyi gündüze bağlar, yıldızlara uzanan hayallerim.

Baharda kışı, gündüzde geceyi yaşamayı iyi bilir gençliğim.

Daha bitmeyen ümitlerim var, arkamdan ağlayan iki yetimim

Misafir geldik bu dünyaya misafir olarak bir gün uçup gideriz.

Hayalleri, yarınları, gelecek için umutları bir rüya gibi geçeriz.

Günahlarımızı, sevaplarımızı, hayaller ülkesindeki aşk dolu sevdamızı

Gizem dolu bedenimizde, bir sır gibi saklayarak arkamıza bakmadan gideriz.

Giderken de bizim için ağlayan bir çift göz, dualar eden kalpler bırakırız.

Fatma SAYILIR