Akkuş belediye otobüsü yolcu değil, insanlık taşıyordu…
AKKUŞ BELEDİYE OTÜBÜSÜ
Oldum olası belediye otobüsleri bana Anadolu’yu hatırlatır. İlk defa İstanbul’da görmüştüm. Daha 1970’li yılların başıydı ve biz İstanbul’a taşınmıştık. O zaman dolmuşlar ve taksiler günümüzdeki gibi değildi. Özellikle ticari taksilerdeki damalı şerit Türk filmlerinde kaldı.
İstanbul’da belediye otobüslerinin üzerinde İETT yazısının uzun süre ne demek olduğunu anlamamıştım. O otobüslere binerken son kapı yakınlarında “biletçi” bulunurdu. Siz nereye kadar gideceğinizi söyler, ona göre ücret öderdiniz.
Belediye otobüslerinde Anadolu insanı olurdu. Buram buram insanlık kokardı. Yüzlerine baktığınızda kendi geçmişinizi görürdünüz.
Çile, gariplik, çaresizlik…
Umut, gelecek, yarınlar…
Samimiyet, vicdan, insanlık…
Hepsi İETT içindeydi. Dolmuşlar belediye otobüslerinin başka türüydü. Taksiler başka bir sınıfa aitti. Özel otolar daha da farklıydı.
Kullandığınız taşıma aracı sosyal kimliğiniz hakkında bilgi veriyordu.
Geçenlerde Ünye’de Akkuş Belediye Otobüsünü görünce hem gençlik yıllarımı hem de Akkuş’u hatırladım.
Her gün belli saatte Akkuş’tan kalkan yine belli saatte geri dönen bu otobüse ben de binmiştim. Hatta içinde fotoğraf bile çekmiştim.
Belediye otobüsleri genelde ilçe içinde taşımacılık yapar. Ancak Akkuş gibi bazı ilçelerde ise başka il veya ilçeye de seyahat ederler.
Ünye’de gezerken geri dönen Akkuş Belediye Otobüsünü görünce içim bir “cızz” etti. Bazı vatandaşlar Ünye’ye gelmiş geri dönüyorlardı. Kendilerine göre alış-veriş yapmışlardı. Belediye otobüsünün arka camı hizasında içinde ekmek ve sebze poşetleri vardı. Şöyle bir düşündüm. Sonra kendimi bu insanların yerine koydum. İçime bir ılıklık geldi.
Şimdi bu saf Anadolu insanları aldıkları malzemeleri evlerine götürecek. Evin hanımı onlardan yemek yapacak. Sonra Ünye’den alınan ekmekler sofrada yerini alacak. Ve büyük bir iştah ile bir akşam yemeği yenecek. Ne büyük aile saadeti… Hangi parayla ölçülebilir ki?
Aldıkları malzeme Akkuş’ ta da var. Ancak kesinlikle o günkü alış-verişin yerini tutmayacaktır. Bu arada sofrada yapılan konuşmalar da normal günlerden farklı olacaktır. Ne yapacaksınız, biz de hayatımızı ancak bu kadar renklendirebiliriz.
Ne yapalım bizim Marmaris ve Bodrum’a gidecek halimiz yok. Biz ancak evin bodrumuna gidebiliyoruz.
Bir belediye otobüsünden nerelere geldi?
Akkuş belediye otobüsü yolcu değil, insanlık taşıyordu…
Zeki ORDU
