Var mı aramızda günahlarından pişman olduğunu söyleyen bir vicdan sahibi?
AH BE DÜNYA SEVGİSİ !
Ah be dünya sevgisi, başlara ne geldiyse hep senden geldi.
Oysa böyle söz vermemişti insanoğlu. Ahdine vefalı olacaktı ve yaşayacaktı dosdoğru.
Olmadı. Dünya sevgisi insanı sardı. Hz Adem bile Şeytan'a aldandı. Ebediyen yaşayacağını sandı. Oysa Allah, her insanı ölümlü yaratmıştı.
Her canlı bir gün mutlaka ölümü tadacaktı.
Ölüm…Ne kadar da uzak geliyor değil mi bize? Halbuki en yakınlarımızı bile kendi ellerimizle toprağa gömen biz değil miydik?
Üstelik sadece yaşlılar da değildi ölenler. Yaşıtlarımız, hatta bizden küçüklerimiz bile gitmişti, birer ikişer…
Hayır,hayır…Daha çok var bizim gitmemize. Hele biraz yaşlanalım, emekli olalım önce..Sonracığıma efendime söyleyeyim, gidelim cami cemaatiyle bir tanışalım. Hal hatır soralım. Namaza başlayalım. Fırsat buldukça da tutamadığımız oruçları tutmaya çalışalım.
Bir de nasip de varsa Hac ve Umre yapalım.
Tabi bunlar için de biraz zaman lazım. Önce biz dünyayı kurtaralım. Dünya malının hesabını yapalım. Mülkümüze mülk katalım, paramızı katlayalım. Hiç ölmeyecekmiş gibi bu dünyaya çalışalım.
Bu arada hadis-i şerifin diğer kısmını unutalım. Yarın ölecekmiş gibi ahirete çalışma işini birazcık atlayalım.
Şöyle 15-20 yıl sonrasına bırakalım. Öyle ya, Azrail Aleyhisselam ile senet imzaladık nasılsa!
Halbuki sormayacaklar mı sana ey nefsim, gençliğini nerede harcadın diye? Ne cevap vereceksin, söyle ne diyeceksin?
"Gençliğimi futbol maçlarında karşı takımın taraftarlarına küfür ederek harcadım" mı diyeceksin, yoksa her akşamını bir televizyon dizisine feda ettiğini mi itiraf edeceksin? Söyle, kalbinin tamamını dünyalık aşklara ayırdığını ve Allah aşkına yer bırakmadığını nasıl izah edeceksin? Dünyalık elde etmek içlin harcadığın zamanın ondan birini bile Kur'an ilmine ayırmadığını nasıl söyleyeceksin?
Söyleyemezsin.
Araçlar amaç olmuş, asıl amaç unutulmuş. İnsanoğlu Allah'a değil de haşa dünyaya kul olmuş.
Dünya sevgisi o kadar sarmış ki bedenimizi pişmanlığımız ve tövbe etme isteğimiz bile kaybolmuş.
Ümitsizliğe yer yok, Allah günahları affeder affetmesine ama önce kulun günahkar olduğunu kabul etmesi gerekmez mi?
Dürüstçe konuşalım, açık sözlü olalım.
Var mı aramızda günahkar olduğunu kabul edecek aslan yürekli? Var mı aramızda günahlarından pişman olduğunu söyleyen bir vicdan sahibi?
Orhan DOĞANGÜNEŞ
23.11.2010
SAMSUN
